Saruman Biały

SARUMAN BIAŁY, zwany przez elfy Kurunirem (lub Kurunirem’Lan, Białym), Mistrzem Rzemiosł, lub Kurumem, gdy przebywał na Zachodzie, uchodził początkowo za największego wśród Istari. Przez wiele wieków energicznie przemierzał Śródziemie płonąć chęcią zniszczenia okrutnego Saurona i przywrócenia dobra i harmonii. Jednak wraz z upływem czasu Saruman zaczął pożądać jego władzy dla siebie samego, pogrążając się w pysze i samouwielbieniu...

W roku 2759 Saruman przybył do twierdzy Isengard i otrzymał od rządzącego Gondorem Namiestnika, Berena, klucz do potężnej Wieży Orthank, albowiem sądzono, że Istari wesprą Gondorczyków i Rohirrimów w ich walce ze Wschodem- z orkami, Easterlingami i Dunlandczykami. Saruman w dość krótkim czasie uczynił z tego miejsca siedlisko zła, wzywając do siebie zastępy orków, Uruk-Hai, półorków i Dunlandczyków. Stworzył także symbol swej tyranii- wywiesił na Wieży Orthank czarny sztandar z białą, trupią Ręką. Biała Ręka towarzyszyła odtąd jego oddziałom. Sam wyrzekł się tytułu Sarumana Białego, uważając biel za kolor niedoskonały- który można jeszcze rozszczepić. Przyjął zatem tytuł Sarumana Wielu Barw. W swej pogłębiającej się pysze dał się omamić samemu Sauronowi, który w czarnoksięskich praktykach był silniejszy od niego, a z którym kontaktował się ponoć przez magiczny kryształ, Palantír. W ten sposób największy spośród Istarich przybyłych, by zniszczyć Saurona, stał się jego sługą...

Potęga rosnąca w Isengardzie została zniszczona przez Entów, dzielnych Rohirrimów i huornów, a także przez mądrość Gandalfa Szarego, który z czasem urósł z pozycji sojusznika do rangi zagorzałego wroga Sarumana. Zniszczenia Isengardu dokonali Entowie, armię wycieli Rohirrimowi i huornowie, a różdżkę Sarumana złamał i odebrał mu czarnoksięską moc sam Gandalf. Saruman zaś upadł tak nisko, że w swej klęsce ślepo zapragnął zemsty na niewielkim kraiku, tak kochanym przez Gandalfa, jakim był Shire, dom hobbitów. Tutaj też, po rozpaczliwej próbie odzyskania władzy, został pokonany przez niziołków, na czele z Frodem Bagginsem, Powiernikiem Pierścienia, by zginąć z ręki własnego sługi, Grimy, Smoczego Języka. Po śmierci ciało jego skurczyło się, przybrawszy kształt bezcielesnej formy. W mgnieniu oka pozostały z niego tylko skóra, czaszka i kości okryte poszarpanym płaszczem, z których uniósł się słup szarej mgiełki. Przez chwilę nad śmiertelnymi szczątkami Sarumana z rodu Majarów unosił się rzekomo szary kształt jego postaci, lecz szybko zniknął, rozwiany podmuchem wiatru...