Trzy hobbickie szczepy

Hobbici dzielili się na trzy szczepy: Harfootów, Fallohidów i Stoorów.

HARFOOTOWIE byli najliczniejsi i najmniejsi pośród hobbitów. Ich włosy i skóra miały barwę brązu orzecha, rozmiłowani byli w górzystych krainach i cenili sobie towarzystwo krasnoludów. Byli także pierwszymi hobbitami, którzy przebyli Góry Mgliste i dotarli do Eriadoru.

FALLOHIDZI z kolei stanowili szczep najmniej liczny. Byli wyżsi i smuklejsi od reszty i bardziej lubili „niebezpieczne przygody”. Nie mieli zbyt ciemnej skóry ani włosów, miłowali lasy, bardzo lubili towarzystwo elfów. Woleli polować niż uprawiać ziemię, zdradzali także cechy przywódcze. Do Eriadoru zawędrowali sto lat po Harfootach, w 1150 roku III Ery Słońca, obierając przejścia na północ od Rivendell.

STOOROWIE najbardziej przypominali ludzi, byli okrąglejsi i niektórzy z nich, w przeciwieństwie do reszty hobbitów, mogli zapuszczać brody. Zamieszkiwali w Dolinach Anduiny tereny najbardziej na południe, lubując się w płaskich, nadrzecznych terenach. Potrafili- co u wielu hobbitów budziło ogromny podziw- wiosłować, łowić ryby i pływać. Jako jedyny ze szczepów hobbitów nosili obuwie- na ogół buty z cholewami na deszczowe dni. Do Eriadoru przybyli jako ostatni, rozpoczynając swą wędrówkę dopiero w 1300 roku, kiedy przekroczyli Przełęcz Czerwonego Rogu. Chociaż ich niewielkie osady pozostały na terenach m.in. Pól Gladden przez 12 kolejnych wieków.