II Era Słońca- Wyspa Numenor, Królestwo Arnoru i Gondoru

Edainowie, którzy przeżyli ową Erę, podzielili się. Część udało się na wschód i ich drogi rozeszły się z elfami na jakiś czas. Zamieszkali w Dolinie Anduiny z innymi ludźmi, którzy nigdy nie byli w Beleriandzie. Znano ich odtąd pod nazwą Nortów z Rhovanionu. Inni uciekli wraz z elfami na południe i otrzymali od Valarów wspaniały dar za swe cierpienia i wierność- przyznano im ląd na Morzu Zachodnim, położony między Śródziemiem a Nieśmiertelnymi Krainami.

Ludzie, którzy z elfami zawędrowali na południe, zwali się Dunedainami, ludźmi z Westernesse, albowiem tak właśnie zwała się ich wyspa, a w języku elfów- Numenor. W Drugiej Erze Dunedainowie, zwani coraz częściej Numenorejczykami, stali się wielką morską potęgą. Wydłużył się ich czas życia, pogłębiła wiedza, wzrosła siła. Zgodnie z „Akallabeth”, ich dzieje z Drugiej Ery były chwalebne, lecz Upadek straszliwy. Sauron zatruł ich serca i sprawił, że wypowiedzieli wojnę Valarom i Majarom. W wojnie tej sami ulegli zniszczeniu, a Numenor pogrążył się w otchłani i na zawsze przykryło go Morze Zachodnie...

Mimo iż część Numenorejczyków zginęła, części udało się uratować- byli to między innymi tzw. Czarni Numenorejczycy- rasa potężna i zepsuta przez swą dumę oraz niegodziwe podszepty Saurona. Najszlachetniejsi Numenorejczycy powrócili do Śródziemia na dziewięciu okrętach. Ich władcą był Elendil Smukły, któremu towarzyszyli dwaj jego synowie- Isildur i Anarion. Owi Elendili, Wierni, pochodzący w prostej linii od Dunedainów, założyli w Śródziemiu dwa potężne królestwa. Północne Królestwo, gdzie rządził Elendil, położone było na wschód od Zatoki Księżycowej i nosiło nazwę Arnor. Południowym Królestwem, zwanym Gondor, władali jego dwaj synowie. Ludzie z tych królestw byli najpotężniejszymi przedstawicielami swojej rasy w Śródziemiu.

Wkrótce potęga Saurona i Mordoru znowu wzrosła, jednak ludy Śródziemia w porę dostrzegły zagrożenie. Zawiązał się Ostatni Sojusz Elfów i Ludzi, który połączył wszystkie armie elfów i Dunedainów. Ludzi powiódł w bój Elendil, elfy zaś ich ostatni Najwyższy Król, Gil-galad. U Czarnej Bramy państwa Saurona stoczono straszliwą bitwę. Czarnego Władcę wsparli m.in. Haradrimowie z południa, Czarni Numenorejczycy z Umbaru i Easterlingowie z Rhun. W końcu jednak sforsowano Czarną Bramę i rozpoczęło się oblężenie Czarnej Wieży, Barad-duru, które trwało siedem lat. Wreszcie twierdza padła, jednak było to gorzkie zwycięstwo- poległ Gil-galad, Elendil i Anarion. Z władców Dunedainów pozostał tylko Isildur, który odciął Jedyny Pierścień z ręki Saurona i sprawił, że duch posępnego Władcy Pierścieni, pozbawiony cielesnych kształtów, błąkał się odtąd po pustkowiach Śródziemia. Tak rozpoczęła się Trzecia Era Słońca...