Słynni hobbici

Słynni hobbici znani z historii pojawiają się dopiero po trzynastym wieku III Ery Słońca. Oczywiście pojęcie sławy znaczyło dla hobbitów coś zupełnie innego, niż może znaczyć dla nas. Przeczytajcie sami...

MARKO i BLANKO- bracia ze szczepu Fallohidów. Wyprowadzili hobbitów z Bree, powiedli ich przez Most Kamiennych Łuków do Shire, które przejęli po Dunedainach z Arnoru, płacąc ich królowi niewielką daninę. W roku 1979 zaginął na Północy ostatni król Arnoru i w Shire wprowadzono urząd THANA.

BUKKA Z MOCZARÓW- pierwszy hobbit, który objął urząd thana. Od niego wywodzili się wszyscy późniejsi thanowie.

BANDOBRAS TUK- istny olbrzym wśród hobbitów! Był wysoki na 4 stopy i 5 cali, jako jeden z nielicznych hobbitów dosiadał wierzchowca (hobbici preferują kucyki). Poprowadził swe plemię przeciwko orkom w Bitwie na Zielonych Polach, w czasie której kijem uśmiercił ich wodza, Golfimbula. Ze względu na swą sylwetkę i czyny nadano mu przydomek BULLROARER, Ryczący Byk.

ISENGRIM TUK- zwany też Isengrimem II, XXII than Shire. Budowniczy Wielkich Smajalów w Michel Delving, dziadek Brandobrasa Tuka.

TOBOLD HORNBLOWER- skromny farmer z Longbottom, będący najbardziej czczonym hobbickim herosem sprzed okresu Wojny o Pierścień. W XXVII wieku zaczął pierwszy uprawiać roślinę GALENAS, nazywaną również FAJKOWYM ZIELEM. Czyn ten przysporzył mu takiej chwały, że zachwyceni hobbici nadali najszlachetniejszej odmianie fajkowego ziela nazwę STARY TOBY.

BILBO BAGGINS- pierwszy hobbit, którego imię poznał cały świat. Pochodził z Hobbitonu i za namową Czarodzieja Gandalfa Szarego i króla krasnoludów, Thorina Dębowej Tarczy, stanął na czele wyprawy do Ereboru, której celem było odzyskanie skarbów i Królestwa Spod Góry, splądrowanego przez niegodziwego smoka, Smauga Złotego. Przygoda ta opisana została w pierwszej części „Czerwonej Księgi Marchii Zachodniej”, a historię o swoich czynach Bilbo zatytułował „Tam i z powrotem”. Bilbo wykazał się ogromną odwagą, determinacją i mądrością. Przyczynił się do wypełnienia misji i stał się także posiadaczem Pierścienia, który w późniejszym czasie okazał się Pierścieniem Jednym, wykonanym przez mrocznego Majara Saurona Wielkiego, a który to zgubił kilka wieków wcześniej. Był także autorem wielu wierszy i pieśni oraz trzytomowej pracy naukowej- „Przekładów z języka elfów”. Opuścił Śródziemie na statku elfów, wraz z siostrzeńcem Frodem i Czarodziejem Gandalfem- razem odpłynęli do Nieśmiertelnych Krain.

FRODO BAGGINS- siostrzeniec Bilba Bagginsa, wcześnie osierocony przez rodziców, mieszkał z wujem w Hobbitonie. Frodo otrzymał od Bilba Pierścień Jedyny w czasach, gdy Sauron szykował się do rozpętania kolejnej i tym razem ostatecznej wojny w Śródziemiu. W roku 3018 odwiedził go przyjaciel rodziny- Czarodziej Gandalf Szary, który uświadomił mu zagrożenie ukryte w Pierścieniu i skłonił do podjęcia się desperackiej misji zniszczenia Pierścienia w ogniach Góry Przeznaczenia w Mordorze, kraju Saurona. Miała mu w tym dopomóc utworzona w Rivendell DRUŻYNA PIERŚCIENIA, która jednak rozpadła się po niespodziewanej „śmierci” Gandalfa, a później walecznego syna Namiestnika Gondoru, Boromira. Frodo, w towarzystwie wiernego towarzysza, hobbita Samwise’a Gamgee, wyruszył do Mordoru, gdzie ostatecznie, dzięki byłemu Powiernikowi Pierścienia- Gollumowi, zniszczył Pierścień, obalając na zawsze potęgę Saurona i przynosząc wieczysty pokój Śródziemiu. Oprócz Powiernika Pierścienia, nazywano go także Frodem Dziewięciopalczym, albowiem w starciu z Gollumem stracił palec serdeczny u jednej z dłoni. Frodo był również głównym kronikarzem Wojny o Pierścień- zapisał wiele kart „Czerwonej Księgi Marchii Zachodniej”, a swojej historii nadał tytuł „Upadek Władcy Pierścieni i Powrót Króla”. Wraz ze swym wujem i Czarodziejem Gandalfem opuścił Śródziemie na statku elfów, by nie powrócić już nigdy.

SAMWISE (SAM) GAMGEE- ogrodnik, lojalny towarzysz Froda Bagginsa, członek Drużyny Pierścienia. Pozostał z nim do końca misji, pomimo wielu wyrzeczeń i przeszkód. Uratował mu życie raniąc pajęczycę Szelobę Wielką, a następnie uwalniając Froda z rąk orków. Przez pewien czas on także był Powiernikiem Pierścienia. Wraz z Frodem dotarł do Góry Przeznaczenia, gdzie dopełniły się losy Śródziemia i Pierścień Jedyny został zniszczony. Gdy powrócił do Hobbitonu, ożenił się z Różą Cotton i wielokrotnie obierany był burmistrzem. Legendy mówią, że pod koniec życia również i on odpłynął do Nieśmiertelnych Krain.

MERIADOK (MERRY) BRANDYBUCK- kuzyn Froda Bagginsa, do historii przeszedł jako Meriadok Wspaniały. Członek Drużyny Pierścienia. Po jej rozpadzie wraz ze swym przyjacielem, Pippinem, trafił do niewoli orków. Po ucieczce trafili do lasu Fangorn, gdzie zaprzyjaźnili się z entami i jako jedni z nielicznych śmiertelników pili entowy napój, który przydał im ponadhobbickiego wzrostu. Pomogli w obaleniu Isengardu Sarumana Białego. Merry oddał swe usługi królowi Rohanu, Theodenowi, którego bronił na Polach Pelennoru wraz z księżniczką Eowiną. Udało im się unicestwić Króla Nazguli. Zyskał sobie przyjaźń nowego króla Rohanu, Eomera. Był autorem „Zielnika Shire”, „Rachuby czasu” (o kalendarzach w Śródziemiu) oraz traktatu „Stare słowa i nazwy w Shire”.

PEREGRIN (PIPPIN) TUK- bliski przyjaciel Merry’ego, członek Drużyny Pierścienia. Jego udział w Wojnie o Pierścień pokrywa się z udziałem Merry’ego aż do zwycięstwa nad Sarumanem, kiedy wraz z Czarodziejem Gandalfem pojechał do Minas Tirith w Gondorze. Został giermkiem ówczesnego władcy, Namiestnika Denethora II, i brał udział w obronie Minas Tirith. Ostatnie lata życia spędził w Gondorze, gdzie po śmierci, razem z Merry’m, został pochowany w Domu Królów.

SMEAGOL (GOLLUM)- hobbit, który zamordował swego przyjaciela, by wejść w posiadanie Pierścienia Jedynego. Wraz z nim zaszył się w ciemnej pieczarze w Wysokiej Przełęczy. W końcu wygrał go od niego Bilbo Baggins. Gollum, nie ustając w poszukiwaniach, odnalazł w końcu swą zgubę i zaczął tropić ruchy Drużyny Pierścienia. Gdy ta uległa rozbiciu, przyłączył się do Froda i Sama i wędrował z nimi aż do kryjówki pajęczycy Szeloby. Wydał Froda w jej łapy i zniknął. Pojawił się ponownie na Górze Przeznaczenia, gdzie stanął w obronie swojego skarbu- Pierścienia. Ostatecznie runął w Szczeliny Zagłady wraz z odgryzionym palcem Froda, na którym był Pierścień, niszcząc w ten sposób ogromne zagrożenie, jakie reprezentował Jedyny i potęgę Saurona.