Długość ich życia wahała się między 250-300 lat. Niestety liczba krasnoludów stale malała. Było to spowodowane licznymi wojnami (często powodem była chciwość lub zwykła głupota) i bardzo małą ilością krasnoludzkich kobiet. Kobiety stanowiły zaledwie jedną trzecią wszystkich krasnoludów, a na dodatek nie wszystkie chciały zakładać rodzinę.

Ze względu na swój wędrowniczy tryb życia Krasnoludowie posługiwali się różnymi językami (sindarian, westron). Posiadali także swój własny, stworzony specjalnie dla nich przez Aulego. Zwał się khzdul (w wolnym tłumaczeniu oznacza to ni mniej ni więcej tylko „krasnoludzki”). Był tajny i służył nauce. Nieliczni poza krasnoludami znali jego tajniki. Nawet imiona na ich grobach nie były nim pisane. Jedyne znane nam przykłady tego języka to zaledwie kilka imion, nazw (np. Khazad-dum- „krasolud-dom”) i okrzyków jednego z głównych bohaterów „Władcy Pierścieni”, krasnoluda Gimliego („Baruk Khazad! Khazad ai-menu!”-„Topory krasnoludów! Krasnoludy biją!”)

Nikt nie wie, co dzieje się z nimi po śmierci. Sami Krasnoludowie uważają, że Aule zabierze je do Sal Mandosa i dołączą do dzieci Illuvatara. Będą tam czekali aż dopełnią się dni, by móc pomagać Aulemu przy odbudowie Ardy po Ostatniej Bitwie.

Sami siebie zwali Khazadami, elfy nazywały ich Naugrimowami (czyli „karły”) lub Nogothrimowami, choć czasem zwano ich także Ludem Góry.

”Aule dał krasnoludom krzepę i wytrwałość. Dlatego są twardzi jak kamień, uparci, w przyjaźni wierni, w nienawiści zawzięci; lepiej niż wszystkie inne obdarzone mową stworzenia znoszą trudy, głód i cielesne rany. Żyją też długo, o wiele dłużej niż ludzie, lecz nie są nieśmiertelni”

„Krasnoludowie są na ogół hartowni, zawzięci, skryci, pracowici, nie zapominają krzywd ani dobrodziejstw; kochają kamienie, klejnoty i rzeczy zrobione ręką biegłego rzemieślnika bardziej niż to, co żyje własnym życiem. Nie są wszakże źli ... bardzo niewielu krasnoludów dobrowolnie poszło na służbę Sił Ciemności...”.

Warto poruszyć jeszcze jedną kwestię, pojawiającą się niestety dość często wśród współczesnych fanów fantasy, oczytanych w książkach A. Sapkowskiego, w których to krasnoludowie przedstawieni są jako wielcy pijacy, hultaje, którym obca jest kultura i wszelkie maniery. Tymczasem nigdzie w dziełach Tolkiena nie znajdujemy na to potwierdzenia! Owszem, może czasami zachowywały się ostro i niezbyt grzecznie, ale maniery na pewno doskonale miały opanowane. Proponuję więc walczyć z tym dość obraźliwym mitem i nie robić z jednej z najdoskonalszych i najstarszych ras pijaków i prostaków.

Wśród najsłynniejszych krasnoludów należy wymienić: Balina (króla Morii), Durina (założyciela rodu Durina), Gimliego (członka Drużyny Pierścienia) i Thorina Dębową Tarczę (dziedzica Thorora i syna Thraina, Króla Spod Góry).